UMC St. Radboud – Lique Schoot I 2011, NL

Lique Schoot

June 11 – September 4, 2011

Solo Exhibition of Self-portraits from the LS diaries and paintings from the series Diaries.

Self-portraits 11 08 13 and 06 11 23 from the LS diaries have been purchased for the UMC St. Radboud Art Collection.

Library Medical Science
Geert Grooteplein 15
Nijmegen
The Netherlands

Text – NL

Daan Van Speybroeck, Art Philosopher

Lique Schoot – ‘Een portret van de kunstenaar als vrouw’

Sinds oktober 2003 legt Lique Schoot een fotografisch dagboek aan: iedere dag maakt zij een foto van zichzelf. Zo schiet ze jaar na jaar, met een compact kleinbeeld camera, elke maand een rolletje van 36 kleurfoto’s bijna vol, steeds, naargelang de maand, vijf of zes mogelijkheden onbenut latend. De foto’s laat ze ontwikkelen, afdrukken en digitaliseren om vervolgens zelf de kleuren te neutraliseren en enkel zwart-wit beeld met specifieke tinten en nuances over te houden.

Deze foto’s bewerkt ze verder digitaal om uiteindelijk een selectie te maken van beelden die ze als basis voor haar schilderijen gebruikt, nu eens de achtergrond egaliserend, elders hem uitdrukkelijk aanwezig latend. Soms brengt ze opnieuw kleur binnen, elders houdt ze het bij zwart-wit doeken die op het eerste gezicht op foto’s lijken. Hun formaat kan sterk wisselen, maar als het een reeks betreft wordt hun beschilderd oppervlak zorgvuldig berekend. Met dergelijk uit de hand lopend dagboek, is en blijft het onderwerp steeds haarzelf: zelfportretten.

Zelfportretten, dagboek. Het zijn en blijven complexe constructies dicht bij hun maker. En de vraag voor wie ze uiteindelijk zijn bestemd, dringt zich op. Is iemand op zoek naar zichzelf, wil zij zich laten zien en aan anderen kenbaar maken, en zoja, onmogelijk om alles mee te delen, in welke mate stuurt de persoon in kwestie het van zichzelf opgehangen beeld? Maar is dergelijk beeld te beheersen, laat het zich sturen? Spelen aan de kant van de kunstenaar onbewuste factoren en verkeerde inschattingen, de ‘ontvanger’ behoudt steeds een marge van interpretatie.

Het werk van Lique Schoot begeeft zich in dergelijk complex veld, op getrapte wijze. De foto die ze neemt is nauwelijks voorgeprogrammeerd: iedere dag doet zich een situatie, of eerder een moment voor om zich op foto vast te leggen, zonder dat daar een herkenbaar patroon in steekt,  hoewel uiteindelijk reeksen zichtbaar worden, al is het alleen maar omdat ze bijvoorbeeld iedere dag haar toilet maakt of gaat rusten. De foto’s, eens gedigitaliseerd, worden zoals gezegd, bewerkt. Zo treedt de kunstenaar haarzelf en haar beeld bewust tegemoet om ingrepen te plegen op de emotie die er te zien is of de stemming waarin ze verkeert, op het licht dat haar beschijnt en de schaduw die ontstaat, op de omgeving waarin ze zich fotografeerde. Het medium fotografie, met zijn eigenheden en mogelijkheden, stuurt het beeld in een bepaalde richting. En als het resultaat voldoende interessant is om artistiek op voort te borduren, schildert ze het. Waar foto’s bewerken zijn eigen logica had, treedt thans het specifieke van de schilderkunst in werking. Opvallend is dat Lique Schoot hierbij soms zeer dicht bij het fotografisch beeld tracht te blijven, zodat het pas bij een zorgvuldig kijken een doek zal blijken. Niet alleen exploreert ze aldus artistiek het onderscheid tussen foto en schilderij, tegelijk bespeelt ze niet zonder glimlach, bijna spottend maar steeds schrander, de verwarring rond het kenbaar maken, het in een zelfportret laten zien van zichzelf.

Via het zelfportret, eraan voorbij, begeeft het werk zich in authentieke kunst, met een parafrasering van James Joyce mooi te omschrijven als ‘Een portret van de kunstenaar als vrouw’. Aan de hand van het steeds herhaald eigen portret én de tijd iedere dag één moment stilzettend, én de tijd in zijn evolueren vorm gevend, staat de kijker voor een reeks portretten die als herinneringen in en door de tijd ten opzichte van hun oorsprong vervaagd en vervormd zijn geraakt. Hierin ontwikkelt de kunstenaar zich, wordt ze vaardiger, technisch beter en gaat ze subtieler tewerk, om steeds weer variaties te maken en meer nuances in te brengen. Dit proces is recentelijk verrijkt met de selectie van een aantal foto’s die na enige bewerking zo ‘gaaf’ werden dat ze artistiek gezien geen verdere laag hoeven en als foto, op bijzondere wijze afgedrukt, direct in Lique Schoots openbaar oeuvre zijn opgenomen.